پرسش ها:
الف: اسمز معکوس
ب: سختی گیری
ج: فیلتراسیون
د: تمامی موارد فوق
الف: اکسیداسیون
ب: جذب سطحی
ج: خنثی سازی
د: تمامی موارد فوق
الف: کربن فعال
ب: خنثی سازی اسید
ج: اکسیداسیون و فیلتراسیون
د: تمامی موارد فوق
الف: فیلترهای سطحی (Surface Filters)
ب: فیلترهای عمقی (Depth Filters)
ج: فیلترهای نخ تابیده
د: تمامی موارد فوق
الف: نیاز به میزان جریان کمتر برای بک واش
ب: مناسب تر برای فیلترهای روباز
ج: زمان بیشتر قابلیت استفاده بین دو بک واش
د: تمامی موارد فوق
الف: 50
ب: 35
ج: 25
د: 10
آب با PH پایین (دارای خاصیت اسیدی) در ترکیب با لوله و اتصالات مسی و برنجی، موجب تشکیل لکه های سبز رنگ روی سطح می شود.
غربال، توری و صافی از نمونه های "فیلترهای سطحی" هستند. زیرا در این فیلترها، برعکس فیلترهای عمقی، لایه سطحی فیلتر درگیر فیلتراسیون می شود.
زمان مورد استفاده در فیلترهای عمقی چند لایه (Multimedia) بین دو بک واش، حدود 5 مرتبه و حتی بیشتر نسبت به فیلترهای تک لایه است. دلیل این موضوع این است که مواد آلاینده در فیلترهای چندلایه، در تمامی بخش ها و لایه های فیلتر از آب جدا می شوند، در حالیکه در فیلترهای تک لایه، این اتفاق تنها در 1 تا 2 اینچ بالای فیلتر به وجود می آید. به همین دلیل، فیلترهای چندلایه، دارای ظرفیت جذب بیشتری نسبت به فیلترهای تک لایه هستند. علاوه بر این، امکان ایجاد ترک و جدایی در بستر فیلترهای چندلایه، بسیار کمتر بوده و به همین دلیل برای استفاده در فیلترهای تحت فشار هم نسبت به فیلترهای تک لایه مناسب تر هستد. دبی جریان 7 تا 10 گالن بر دقیقه در هر فوت مربع فیلتر چند لایه، از نظر عملکردی، حدوداً معادل 2 تا 4 گالن بر دقیقه در هر فوت مربع فیلتر تک لایه است.
حداقل انبساط 50 درصدی بستر فیلتر به مدت زمان حداقل ده دقیقه، باعث می شود تا آلودگی های جمع شده در میان دانه های فیلتر، بخوبی جدا شده و از آن خارج شود. ضمن اینکه در این حالت، زمان کافی برای تماس دانه های فیلتر با یکدیگر و در نتیجه، بهتر تمیز شدن آنها نیز وجود خواهد داشت.
علاوه بر جدا شدن ذرات با سایز بزرگتر از سایز حفره های ذرات فیلتر، برخی عوامل وجود دارند که باعث جداشدن ذرات با سایز ریزتر هم توسط فیلتر می شود. به عنوان مثال، ذرات ریز ممکن است به سایر ذرات معلق و یا ذرات گیر افتاده در فیلتر چسبیده و تشکیل لخته های بزرگتری بدهند و به این ترتیب، توان عبور از میان حفره های فیلتر را نداشته باشند. علاوه بر این، رژیم جریان تشکیل شده روی سطح ماده فیلتراسیون، خود باعث ایجاد نیروی هیدرودینامیکی و جلوگیری از ورود بخشی از ذرات ریز معلق به داخل فیلتر می شود. لایه آب چسبیده به سطح بالای فیلتر، دارای سرعت بسیار پایینتری نسبت به آب ورودی از بالا است. لذا، ذرات ریز، زمانی که به سطح فیلتر نزدیک می شوند، از یک طرف با سیال نسبتاً ساکن روی سطح فیلتر و از طرف دیگر، با سرعت بالاتر سیال از سمت بالا تماس پیدا می کنند. این عدم تعادل فشاری، باعث ایجاد گردابه شده و ذرات معلق ریز، وارد مسیرهای منحنی واری شده و از سطح فیلتر دور می شوند.
20 میکرون، برابر 0.02 میلیمتر است. اما وقتی به یک فیلتر کارتریجی، 20 میکرون اطلاق می شود، این بدان معناست که فیلتر، توانایی حذف درصد بالایی (نه همه) از ذرات با ابعاد بالای 20 میکرون را از آب دارد. این میزان، معمولاً بین 75 تا 85 درصد است. در واقع، مشخصه "20 میکرون"، یک مشخصه "نامی" (Nominal) فیلتر است. تنها در صورتیکه یک فیلتر کارتریجی، گواهینامه ای مبنی بر توان حذف "کامل" (Absolute) داشته باشد، می توان این استنباط را کرد که بیش از 99.9 درصد ذرات بالاتر از ظرفیت نامی فیلتر، توسط آن حذف می شود.
اگر منظور از آب کاملاٌ تصفیه شده را آبی عاری از هرگونه میکروارگانیسم مضر برای سلامتی انسان از جمله انواع باکتری، ویروس و انگل و مناسب برای شرب در نظر بگیریم، باید به این نکته دقت کرد که فیلتر کارتریجی میکرونی به تنهایی نمیتواند تضمینی برای تصفیه آب به این کیفیت باشد. حتی در بهترین حالت تصفیه، ذرات ناخالصی نفوذ کرده از داخل درزهای آب بندی نشده هوزینگ ها می تواند باعث آلودگی آب شود. ضمن اینکه فیلتر کارتریجی قابل اطمینان برای حذف میکروارگانیسم ها حتماً می بایست دارای استاندارد و گواهینامه های کاملاً معتبر باشند. این فیلترها می بایست توانایی حذف 99.9999 درصد باکتری، 99.99 درصد ویروس و 99.9 درصد انگل ها را داشته باشند.
اندازه "انگل ژیاردیا لامبلیا" که احتمال وجود آن در روده پستانداران هست، حدود 6 تا 12 میکرون است و به این ترتیب، با انتخاب فیلتر مناسب کارتریجی، می توان آن را از آب جدا نمود.
نظرات